Modro jezero, srušeno Vilinsko počivalo snimljeno 1943. godine nakon razornog potresa 1942. godine. Prije  75 godina, usred Drugog svjetskog rata u rano ujutro, 29. prosinca 1942. godine u 4 sata i 42 minute jedan od 6 najrazornijih potresa u povijesti na području Hrvatske pogodio je Imotsku krajinu izazavši velike ljudske žrtve i materijalnu štetu. Jačina potresa iznosila je 6,2 po Richteru odnosno 9 stupnjeva po Mercalliju, a epicentar potresa zabilježen je na granici između Hrvatske i Bosne i Hercegovine na dubini od 8 kilometara.Tlo se u Imotskoj krajini još danima nije smirilo, a nakon velikog potresa zabilježeno je više desetaka manjih potresa, a prva dva dana potres se mogao osjetiti svakih 15 minuta. Iz Crvenog jezera nekoliko dana nakon potresa uslijed srušenih blokova kamenja izvijala se silna prašina. U Modrom jezeru potresom su proširene podzemne odvodne pukotine, a snažno podrhtavanje srušilo je vidilicu i u jezero nabacalo gomilu velikih kamenih blokova. Nakon potresa 1942. godine jezero je prvi put presušilo 1943. godine po kazivanju Svete Dunda: “…Onda je treći dan po Božiću 1942. godine bio vrlo jaki potres u Imotskom. Drmalo je desetak dana i po nekoliko puta. Onda je 1943. godine jezero po prvi put presušilo, tako da je godinama dostizalo visinu do takozvanog Velikog puta osamdesetak, devedeset metara i tu bi stao vodostaj…“Po kazivanju starijih generacija, Imoćani kao i mnogi nepoznati stradalnici kojima su kuće bile ili srušene ili znatnije oštećene sklonište su potražili u konobama kuća dr Ike Jerkovića i dr Pave Radovinovića u kojima su danima spavali na madracima ili slamaricama koje su sami donijeli, a u navedenim kućama su se i hranili. “Hrvatski narod“ desetak dana nakon potresa objavio je potresnu priču događaja koji su se odvijali na području Imotske krajine tog kobnog 29. prosinca 1942. godine. U tom se tekstu navodi kako je tog dana bilo izrazito tmurno i padala je kiša.“Prođoše skromni Božićni blagdani i narod se spremao u radu i brizi na svršetak stare godine. Dne 28. prosinca legosmo kao obično, a 29. u 4:45 sati nadođe jedan strašan udarac potresa”, navodi se u tekstu izjava jednog od Imoćana koji je u ono vrijeme živio u staroj kući od kamenih zidova sagrađenima na čvrstoj vapnenačkoj stijeni. Probudio ga je snažan tresak, a onda se namještaj počeo tresti, predmeti su padali, a žbuka na zidovima počela se rušiti. Jedno od najpogođenijih područja bilo je Imotsko polje i pripoljska sela u kojima su kuće građene na mekom tlu gotovo u potpunosti nestale. Najteže su stradala sela na jugozapadnom rub polja: Šumet, Podbablje, Proložac, Glavina, Vinjani te područje Ljubuškog i sela Gorice, Sovići i Grude. Najteže posljedice potresa osjetile su se u poljskim i pripoljskim selima: Zmijavcima, Kamenmostu, Donjem Prološcu i Lugu u kojima kuće nisu imale čvrste temelje. U Kamenmostu srušena je baš svaka kuća, a ljudi koji su usred zime ostali bez krova nad glavom, morali su se skloniti u improvizirane nastambe ili zemunice. Na Perinuši je potres razorio dograđeno produženje kuće, srušene su kule te krovište starih mlinica koje je bilo pokriveno kamenim pločama.

Izvor: Obiteljska arhiva